Soms ontbreekt het me aan blog-inspiratie. Daar voel ik me dan eerst enigszins rot over, dan schuldig en daarna leg ik me er maar gewoon bij neer. Maar sinds gisteravond zit ik weer vol met inspiratie. Niet alleen kregen mijn oren, mijn ogen en mijn ziel een oversized XXL energy treatment, ook kreeg ik live te zien hoe je een gesprek voert met 17.000 mensen tegelijkertijd.
Mijn gelukkige persoon (en twee vriendinnen!) had kaarten voor het strak uitverkochte concert van Adele weten te bemachtigen. Alhoewel geen die-hard fan, haar laatste album (en tevens reden van haar tour) was nog altijd niet in mijn bezit, wilde ik de kans op het aanschouwen van een vocale grootheid als deze me niet laten ontglippen. Als zangeres is het kijken en luisteren naar een nog veel betere zangeres over het algemeen een heerlijkheid. En dat werd het ook.
Waar ik in eerste instantie puur vanuit eigen ervaring en persoonlijk gewin zat te genieten van haar loepzuivere stem, de setting en haar kracht om te ontroeren met haar muziek, werd me al snel duidelijk dat precies daar een bevestiging kwam van datgene wat ik mijn klanten probeer mee te geven: als je voor een publiek staat, dan praat je daartegen alsof je het tegen 1 persoon hebt. En dat is precies wat Adele ook deed tussen haar songs door. Zonder het gevoel te krijgen dat ze anders deed dan ‘normaal’, voelde en geloofde ik elk woord dat ze zei. Ze vertelde ‘gewoon’. Tegen 17.000 mensen. Het voelde als een persoonlijk gesprek tussen haar en mij, ondanks het feit dat ik niks terug zei, maar af en toe op m’n vingers floot of uitbundig klapte.
Wat moet je er nou voor doen om ook dit te creëren als jij voor een publiek staat? Helemaal niks. Gewoon normaal doen. Vol overgave jezelf uithangen zoals ik altijd zeg. De woorden laten komen zoals ze komen, zonder ze van tevoren in te studeren. Je laten leiden (en dus niet lijden!) door wat er voorbij komt; opmerkingen of geluiden uit de zaal, dingen die je ziet, anekdotes die spontaan bij je opkomen. Haak er maar op in en vertel ze maar gewoon alsof je het tegen 1 persoon hebt. En spreek af en toe dan eens letterlijk 1 persoon uit je publiek aan. Omdat je iets over diegene wilt weten, of omdat je diegene iets opvallends hebt zien doen. Maak contact.
Zelfs als je voor 17.000 mensen staat, hoef je niet te weten wat je precies gaat zeggen. En weet je ook niet precies wat er gaat gebeuren. En dat maakt je juist menselijk en aantrekkelijk om mee te verbinden. Ook als je na heftige inspanning bijna een boer laat in de microfoon en daar niet ingewikkeld over doet. Des te meer reden om die ene anekdote nog even te vertellen van die keer dat je niet op tijd je hoofd kon wegdraaien. Sommige van deze dingen kan je perfect overlaten aan grootheden als Adele met haar eigen unieke stijl. Maar als jij ook je eigen grootheid durft te zijn voor jouw publiek, zal je zien dat daar jouw authentieke sterrenstatus als vanzelf zal ontstaan.
Ps: het moge duidelijk zijn; sinds gisteren ben ik definitief WEL een die-hard Adele fan...
Blogs
Kleren maken de artiest
Jij ook zo verknocht aan die ene fijne spijkerbroek waar je zo ongeveer in woont? Of dat favoriete T-shirt dat zogenaamd geluk brengt als je het aan hebt? Niks mis mee. Lekker blijven dragen. Maar alsjeblieft niet als je het podium op gaat.
Hipster on stage; met-zonder Ipad
Ik ben niet zo enorm hip. Meestal loop ik een jaartje achter op de laatste mode en ook qua gadgets heb ik nooit het nieuwste van het nieuwste. Dat neemt niet weg dat ik heus wel opmerk wat wél hip is. En wat wel hip is op het podium op dit moment is het gebruiken van je Ipad. Superhip zelfs...
