Ik ben niet zo enorm hip. Meestal loop ik een jaartje achter op de laatste mode en ook qua gadgets heb ik nooit het nieuwste van het nieuwste. Sterker nog; ik doe op dit moment al een jaar met de geleende Iphone 4 van mijn zus. Niet zo hip dus. Dat neemt niet weg dat ik heus wel opmerk wat wél hip is. En wat wel hip is op het podium op dit moment is het gebruiken van je Ipad. Superhip zelfs
Waar ik nog steeds aan kom zetten met papier geprinte teksten op mijn bandrepetities, heeft de rest een splinternieuwe Ipad met alle partijen erop. En met een beetje geluk hoort daar ook nog het hippe ForScore bij en een hippig voetpedaal om de digitale bladzijden mee om te slaan. Een rib uit veel van de muzikale lijven, maar ach, geld-schmeld. Ieder z’n heug.
Hippe plank gemist
Dat mijn heug niet ligt bij zangpartijen op een Ipad komt door het praktische gebruik ervan op het podium. En dat is dan ook precies waar naar mijn idee de hippe plank wordt misgeslagen. Visueel valt een Ipad op een standaard en een vrijwel onzichtbaar voetpedaal nog wel weg in de totaliteit aan apparatuur op het podium. Het gebruik ervan alleen niet. Want zodra je als muzikant bezig moet gaan met het doorklikken van het voetpedaal of het (inmiddels alweer bijna ouderwetse) ‘swipen’ van je pagina’s, ben je afgeleid. Afgeleid van waar het eigenlijk om gaat; in contact zijn en blijven met je publiek. Fysiek is ieder mens niet in staat tot multi-tasken. We kunnen wel dingen in een hoog opvolgend tempo doen, maar nooit met volle aandacht tegelijkertijd. Dus als je bezig bent met je Ipad, ben je niet bezig met het overdragen van je muzikale boodschap en het contact maken met je publiek. En als jij met grote regelmaat bent afgeleid door je Ipad, is de kans groot dat je publiek ook afgeleid raakt. En die gezellige buurman of –vrouw voor aan het podium spot. Waar hoognodig mee gepraat moet worden. Met jouw muziek op de achtergrond. Of zich dan maar laat verleiden door de bar, waar de drankjes wel altijd beschikbaar zijn. Je mist je doel en dat is zonde.
Stampen
Zelfs je Ipad neerzetten als spiekbrief is een valkuil. Want hoe graag je ook niet wilt kijken, je doet het toch. Kan je niks aan doen. Zo zijn we nu eenmaal geprogrammeerd. En zodra je ogen daar naartoe gaan…. Voelt je publiek zich niet gezien en dat willen ze juist wel.
De oplossing? Ouderwets stampen, studeren en uit je koppie leren die partijen. Het muzikale verhaal je eigen maken en dat vervolgens aan je publiek gaan overdragen. Want dat is waar het uiteindelijk om gaat. En als je dan aan het stampen en studeren gaat, daag jezelf dan ook maar snel uit om het tijdens de repetities ook zonder Ipad aan te gaan durven. Weet je meteen op welke stukjes je nog wat harder moet studeren als je even de mist in gaat. En laat dat nou net het doel zijn van een repetitie!
Hou je Ipad dus maar lekker in je tas voor andere doeleinden en je verdiende gage daarmee ook. Lang leve de printjes!
Blogs
Een 1-op-1 gesprekje met 17.000 mensen
Bij een van de concerten van Adele in de Ziggo Dome geweest afgelopen dagen? Dan heb je met eigen ogen en oren kunnen aanschouwen hoe de titel van deze blog waarheid werd. Zij kreeg het zonder moeite voor elkaar. Wat moet jij er voor doen?
Kleren maken de artiest
Jij ook zo verknocht aan die ene fijne spijkerbroek waar je zo ongeveer in woont? Of dat favoriete T-shirt dat zogenaamd geluk brengt als je het aan hebt? Niks mis mee. Lekker blijven dragen. Maar alsjeblieft niet als je het podium op gaat.
